Een dag bij Rungis: de deur gaat nooit op slot
Tot voor kort was het alleen op zondag overdag rustig bij Rungis: de deur op slot, de lichten uit.
Inmiddels gaat Rungis in haar service weer een stap verder en vinden we er ook op de zondagen harde werkers die de orders verwerken. Het licht blijft eeuwig aan en het slot kan min of meer van de deur gehaald worden. Hier wordt 24/7 doorgewerkt door meer dan honderd vakidioten die niet alleen de beste producten willen leveren, maar die daar ook service bij willen bieden. Men laat zien dat Rungis de chef werkelijk begrijpt.
Wie door de enorme loods van Rungis loopt, met aparte ruimten op de optimale temperatuur voor de groenten die daar opgeslagen liggen, en het schier eindeloze assortiment overziet, zou denken dat dit unieke assortiment het sterkste argument voor chefs is om in zee te gaan met Rungis.
Hier wordt 24/7 doorgewerkt door meer dan honderd vakidioten
Maar als we dan een ochtend doorbrengen op kantoor tussen de druk bellende back office-medewerkers, twijfelen we ook weer: wellicht draait het louter om service. Want voor chefs aan de telefoon die er op staan om vroeg in februari witte asperges geleverd te krijgen, wordt hier stad en land afgebeld en wordt ook de logistiek direct trefzeker in gang gezet.
Elk niet-geleverd bosje chocolademunt wordt nagebeld: ‘Kan ik iemand van de keuken spreken? Het zat er niet bij vandaag, maar morgenvroeg is het weer binnen. Zullen we het dan naleveren?’ Het is deze service, die hier werkelijk vanzelfsprekend gevonden wordt, die laat zien dat Rungis werkelijk begrijpt wat zich in de keukens van haar afnemers afspeelt: ‘Als men een kilo monniksbaard bestelt, is dat niet voor niets. Dus dan doen we er alles aan om die kilo ook te leveren’ is iedere dag bij Rungis het credo.
Ergens tegen 5 uur in de ochtend lijkt alle bedrijvigheid in dit bedrijf tot een hoogtepunt te komen als de routes gepland zijn en de orders die in de lange nacht verzameld zijn, verdeeld worden over de Rungis-busjes en grotere vrachtwagens die zich hier ook voor het dock verdringen. Grote en kleinere orders vinden hun plek in de gekoelde busjes en de chauffeurs hebben haast om op pad te gaan, zodat zij nog voor de eerste files hun eerste bestellingen achter de rug hebben. Zij hebben dagelijks contact met de topkeukens van Nederland en worden daar meestal met open armen ontvangen: ‘Ik krijg in heel veel restaurants koffie aangeboden, maar ik moet natuurlijk snel door’, vertelt één van hen.
Het orderpicken in de koele loods gaat ondertussen onverminderd door, want straks om zeven of negen uur rijden hier nog steeds wagens met bestellingen weg.